Zavod za socijalnu i dječju zaštitu organizovao je obuku pod nazivom „Psihodramska supervizija“. Obuka se realizuje kroz dva modula. Prvi modul realizovan je u trajanju od 3 radna dana, 22, 23. i 24.novembra 2023. godine u Zavodu za socijalnu i dječju zaštitu. Drugi modul planiran je za februar 2024. godine.
Realizatori obuke su Zdravko Bokulić i Mirjana Šimunović - Škunca.
Zdravko Bokulić je sociolog, psihoterapeut (ECP – European Certificate for Psychotherapy), lehr-terapeut i licencirani supervizor, edukovan u integrativnoj i Geštalt psihoterapiji i Integrativnoj superviziji (Europaishe Akademie for Psychosociale Gesundheit, FPI Institut, Free Universitat Amsterdam/ 1987. do 1999.). Jedan je od osnivača i od 1998. do 2004. predsjednik HDSOR-a (Hrvatskog društva za superviziju i organizacioni razvoj). U posljednjih 25 godina vodio je mnoge edukacijske, samoiskustvene, psihoterapijske i socioterapijske grupe i seminare; individualni savjetodavni i psihoterapijski rad, superviziju u edukacijama, te individualne supervizije psihoterapijskog/savjetodavnog/socioterapijskog rada, i grupne i timske supervizije. Supervizor je i metasupervizor HDSOR-a.
Mirjana Šimunović – Škunca je psiholog i pedagog, psihoterapeutkinja (ECP – European Certificate for Psychotherapy), lehr-terapeut i licencirani supervizor, edukovana u integrativnoj i Geštalt psihoterapiji i integrativnoj superviziji ( Europaishe Akademie for Psychosociale Gesundheit, FPI Institut, Free Universitat Amsterdam/ 1987. do 1999.) Jedna je od osnivača i od 1998. do 2004. sekretarka HDSOR-a (Hrvatskog društva za superviziju i organizacioni razvoj).
Cilj obuke podrazumijeva jačanje kapaciteta supervizora iz Zavoda za socijalnu i dječju zaštitu i supervizora iz Centara za socijalni rad.
Kroz proces obuke „Psihodramska supervizija“, kao vrlo živ i dinamičan proces, dolazi do spontanog prepoznavanja snaga, oživljavanja emocija kroz metode i tehnike psihodrame u supervizijskom procesu. Prepoznaju se nove i drugačije perspektive za izlaženje iz problema kroz sinergiju svih učesnika. Glavni motiv kroz koji se događa čitav proces uspostavljen je kroz formu mašte i fantazije, imaginacije koja doprinosi kreativnim rešenjima. Scenski prikaz slučaja konkretizuje akciju i slučajevi se dovode u međusobno povezane radnje kroz aktivaciju svih učesnika. Rezultat je postizanje napretka koji dovodi do rješavanja konkretnog problema. Saradnja, diskusija i dijalog čine proces autentičnim i svaki učesnik osjeća pripadnost i prostor za samoaktualizovanje sopstvenih potencijala.
